Głodówka, głodówka lecznicza to metoda stosowana w medycynie alternatywnej polegająca na okresowym całkowitym zaprzestaniu spożywania pokarmów (przyjmuje się tylko płyny).
Termin głodówka jest stosowany zamiennie z postem lub leczniczym postem.

Zaprzestanie spożywania posiłków przez okres dłuższy niż ten, do którego organizm jest fizjologicznie przystosowany, uruchamia mechanizm adaptacyjny, który działa przez okres od dwóch do trzech tygodni. Działanie mechanizmu rozpoczyna się po czasie nie krótszym niż 16 godzin i nie dłuższym niż 3 dni od przyjęcia ostatniego posiłku. Po tym czasie zachodzące procesy, zwłaszcza pozyskiwanie przez organizm glukozy z białek, powodują nieodwracalne lub trudno odwracalne zmiany, a także powstaje ryzyko niewłaściwej reakcji organizmu na posiłek w momencie zakończenia
głodówki. Analogiczna odpowiedź organizmu następuje w czasie drastycznego zmniejszenia podaży energetycznej, to jest wówczas, gdy z posiłkami dostarczanie jest mniej niż do 500 do 600 kcal w ciągu doby.
W potocznym znaczeniu lub w znaczeniu medycyny niekonwencjonalnej głodówka zaczyna się po ostatnim posiłku, natomiast w znaczeniu medycznym głodówka zaczyna się po wyczerpaniu zapasu glikogenu w wątrobie i mięśniach. Następnie spalaniu ulegają białka.

Częste lub długotrwałe stosowanie głodówek i diet głodowych doprowadzić może do awitaminozy, a w następstwie niedoboru witaminy B12 do anemii.

Organizm ludzki jest fizjologicznie przystosowany do okresowego przyjmowania posiłków i odstępy pomiędzy kolejnymi posiłkami wynoszące do około jednej doby są zwykle uznawane za normę. Prawidłowo funkcjonujący organizm nie odczuwa ich skutków, choć jeśli wynika z tego redukcja ilości dostarczanych kalorii, może to przyczyniać się do zmniejszenia nadwagi, co przekłada się na redukcję ryzyka choroby wieńcowej serca.

Propagatorzy głodówki leczniczej sugerują, że prowadzi do pewnego rodzaju oczyszczenia organizmu, nazywanego detoksykacją.